Saturday, July 15, 2006

Bye

Bye bye love
bye bye happiness
bye bye sweet caress
I think I wanna cry...

Θυμάστε που το τραγουδούσαμε τότε;

Bye, αλήθεια

Monday, July 10, 2006

Εεεεεεεεεεεε;

Σήμερα στη δουλειά συνάντησα έναν Κύπριο. Είχε ένα μικροπρόβλημα και ήρθε να μας συμβουλευτεί. Ωραία σκέφτηκα, γιατί να μη μιλήσω Ελληνικά ύστερα από αρκετό καιρό - μου ήταν και συμπαθής. Του λέω ότι είμαι Έλληνας και παίρνει μια χαρά ο Κύπριος, τι να σας πω.
Και ανοίγει το στόμα του και ναααααα τα Κυπριακά, χείμαρος. Δεν έπιανα τίποτα. Ανοιγόκλεινε το στόμα του και το μόνο που έπιανα είναι... απολύτως τίποτα.
Καλά του λέω, τελικά, και του κόβω τη χαρά του καημένου. Ας μιλήσουμε Αγγλικά, φίλε μου, καλύτερα, γιατί ντεν καταλαβαίνει Τσυμπραιικα...

Sunday, July 09, 2006

Με λένε Ζινεντίν και σας γράφω όλους

Μάλιστα κύριε. Κατάγομαι από την Αλγερία. Ξέρω μπάλα. Είμαι ο καλύτερος και το ξέρω. Έχω χορτάσει δόξα και φώτα. Δε μου λείπει η αναγνώριση.

Και όταν γουστάρω, φτύνω τα φώτα σας. Δεν υπολογίζω τις εφημερίδες σας. Δε με νιάζει τι θα πείτε για μένα. Καταστρέφω τους τίτλους σας. Δεν ζω για σας.

Έτσι γούσταρα και έτσι έκανα.

Friday, July 07, 2006

7 / 7

Πάντως όταν σήμερα το πρωί μπήκα στο μετρό για τη δουλειά, κοίταξα καλά ένα γύρο. Ειδικά όταν περνούσα από το Aldgate.
Θυμάμαι πέρισυ τέτοια μέρα έβγαλα το εισητήριο για Λονδίνο. Λίγο μετά που έσκασαν οι μπόμπες...

Sunday, July 02, 2006

Θερινή Ραστώνη;

Είμαι φτιαγμένος για το καλοκαίρι. Αυτήν την εποχή του χρόνου όλα είναι καλύτερα. Οι ανησυχίες λιγότερες, το φως περισσότερο, οι άνθρωποι χαλαρότεροι, ο αέρας φιλικότερος.
Είμαι φτιαγμένος για τη θάλασσα. Που τόσο μου έχει λείψει τελευταία... Σας ζηλεύω όλους εσάς που έχετε τις παραλίες στα πόδια σας κι ας μην τις εκτιμάτε. Κι ας έχετε να υπομείνετε το μποτιλιάρισμα μεχρί να φτάσετε και για να γυρίσετε...
Είμαι φτιαγμένος για τον ήλιο. Που φωτίζει. Που σβήνει τα μυστικά. Που κάνει τα πράγματα απλούστερα. Που εξισώνει. Που απομυθοποιεί.

Θέλω να ξαπλώσω σε μια παραλία, κάτω από τον ήλιο, δίπλα στη θάλασσα, λοιπόν. Αυτό είναι το μήνυμα. Θέλω να κλείσω το διακόπτη και να ξεχάσω τις έγνοιες μου. Να ακούω τα κύματα στην αμμουδιά να με απειλούν ανήμπορα. Να μείνω με τον εαυτό μου και τις σκέψεις μου μέχρι κι αυτές να βαρεθούν και να φύγουν. Να ισοπεδωθώ. Να εξαγνιστώ από το "ποιός είμαι" το "τι έχω πετύχει" και το "τι πρέπει να κάνω". Να γίνω ένα με το χώμα. Να νιώσω τα ζωύφια της ακτής να με γαργαλάνε. Να επιστέψω εκεί που ξεκίνησα. Εκεί που όλοι ξεκινήσαμε. Να θυμηθώ τα βασικά. Που είναι τόσο απλά αλλά και τόσο απαραίτητα.

Αυτό είναι το καλοκαίρι για μένα.

Δε μου λέτε εσείς, πότε ξαπλώσατε τελευταία φορά στο χώμα; Πότε δε φοβηθήκατε μη λερώσετε τα όμορφα ρούχα σας και κυλιστήκατε κάτω; Πότε ΑΦΕΘΗΚΑΤΕ; Πότε κλείσατε τα μάτια και αψηφήσατε τον κόσμο γύρω σας; Πότε μείνατε με τον εαυτό σας ώρα πολλή μέχρι να αδειάσουν οι σκέψεις σας;

Πότε συζητήσατε με τον εαυτό σας τελευταία φορά;

Όχι, δεν είναι μοναξιά. Είναι συμφιλίωση. Είναι αναζήτηση και επιστοφή στη βάση. Δεν είναι αυτοσκοπός, είναι όμως απαραίτητο βήμα στην πορεία μας. Είναι η ξεκούρασή μας και το καύσμό μας μαζί.

ΚΑΛΟ ΣΑΣ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ