Saturday, November 25, 2006

Big Bang

Και οι μέρες περνάνε γρήγορα σφιχτά πιασμένες χέρι-χέρι
Ομοιόμορφες, η μία πίσω από την άλλη με τις γκρίζες στολές τους.
Και έρχονται τα επόμενα Χριστούγεννα που δεν έχουν να πουν τίποτα.

Και κοιτάζομαι στον καθρέφτη και δε με βλέπω.
Μόνο εκείνος ο άλλος υπάρχει που έχει το ίδιο όνομα με εμένα και φοράει γραβάτα
Διάφανος για να μην πληγώνεται.

Πόσο κοστίζει να είσαι αυτό που θες και πόσο κοστίζει να αλλάξεις
Με το ένα πόδι στη βάρκα και το άλλο στο ντόκο, θα πέσεις στη θάλασσα
Το έχουν περάσει κι άλλοι αυτό; Να τους μιλήσω ή να τους ακούσω;

Ευτυχώς οι μέρες περνούν γρήγορα και στοιβάζονται ασήμαντες
Ομαλές και λείες για να μην πληγώνουν διάφανους ανθρώπους
Που δεν ξέρουν ακόμα πόσο θα αντέξουν
Πριν εκραγούν

Friday, November 10, 2006

Τέλος και αρχή

Μόνο ένα μικρό σημάδι στο δεξιό καρπό απέμεινε από τις καλοκαιρινές διακοπές.
Κι αυτό σιγά σιγά ξεθωριάζει.
Και η γεύση από την cairipinha και του τσιγάρου στα χείλη της έσβησε.
Και πέρασαν αιώνες από τότε.

Οι εποχές ήρθαν και πέρασαν, η καθεμιά αφήνοντας κρυφά σημάδια.
Γλύφω τις πληγές μου σαν το ζώο που πληγώθηκε.
Θα κουβαλάω τους πόνους μου για πάντα μαζί μου.
Ο χειμώνας είναι μπροστά και οι μέρες μικραίνουν.

Είμαι άλλος άνθρωπος. Παίρνω φόρα για το μεγάλο βήμα.
Δαγκώνω το σίδερο για να χτυπήσω την κατάλληλη στιγμή.
Ετοιμάζομαι κρυφά και το πληρώνω με τη ζωή μου.
Σε λίγο θα με δείτε μπροστά σας, άπιστοι Θωμάδες.

Με καρφώνει σα να με βλέπει για πρώτη φορά. Θα κόψει το τσιγάρο;
Πρέπει να νικήσει κάποιος ή ποτέ δε νικάει κανένας;
Το ένα πόδι εδώ και το άλλο εκεί. Η απόφαση όμως έχει παρθεί.
Απλώς δεν ξέρω αν θα είσαι μαζί μου.

Κι αυτό είναι μόνο η αρχή.