Δουλειά και σήμερα λοιπόν. Τέτοια που σε κάνει να σκέφτεσαι αν πράγματι αξίζει. Και συνεχίζεις όχι γιατί πιστεύεις σε τίποτα πλέον αλλά γιατί πίστευες κάποτε. Και γιατί δε θές να παραδεχτείς ότι τόσο καιρό πίστευες σε λάθος Θεό και πρόσμενες κάτι που υπήρχε μόνο στη σκέψη σου.

Φτάσαμε στα μισά και δεν έχουμε καν ξεκινήσει. Δεν κουνιέται τίποτα. Σα να σπρώχνεις έναν χοντρό τοίχο. Δεν αλλάζει τίποτα, δεν προχωράει τίποτα. Θα χωρέσω κι εγώ μέσα από τις χαραμάδες του ή να τον ρίξω;

Και πέρασε η ζωή μας και δεν είμασταν εκεί. Προετοιμαζόμασταν για κάτι μεγάλο που δεν υπήρχε ποτέ, μέχρι που είδαμε πολλές πολλές άσπρες τρίχες στο κεφάλι μας. Χρειάζεσαι πολλές ζωές για να προφτάσεις και δεν έχουμε.