Τριάμιση χρόνια μετά

Κοίτα πόσος χρόνος πέρασε. Κι αν όλα άλλαξαν, τίποτα δεν άλλαξε. Γίναμε περισσότεροι και μείναμε οι ίδιοι.

Όλα καλά.

Κάναμε τώρα ειρήνη με τον εαυτό μας και δεν κυνηγάμε πια το συννεφιασμένο νησί. Δεν μας πειράζει πια, μεγαλώσαμε και αρκεστήκαμε σε αυτό που έχουμε. Και στο κάτω κάτω της γραφής θα φέρουμε έστω λίγη από τη βροχή του εδώ.

Και θα γελάσουν τα καστανά ματάκια και θα έχουν αυτό που δεν μπορέσαμε εμείς. Θα τους το φυτέψουμε νωρίς στις μικρές ψυχούλες τους για να μη γνωρίσουν σύνορα.

Είμαστε ακόμα στο διάδρομο απογείωσης.