Νομίζεις

(Νομίζεις ότι) έχεις κάποιον άνθρωπο δίπλα σου.
Ή τουλάχιστον όχι κυριολεκτικά δίπλα σου, αλλά μεταφορικά.
Κάποιον που μπορείς να βασιστείς και να του πεις τον πόνο σου.
Κάποιον που τον έχεις πολύ ψηλά στις προτεραιότητές σου.
Κάποιον για τον οποίο ρυθμίζεις τη ζωή σου.
Και για τον οποίον ταξιδεύεις στην Ελλάδα να τον δεις και να βρεθείς μαζί του.
Κάποιον για τον οποίον αγοράζεις τις τηλεκάρτες των 20 λιρών
Και κάποιον που λες ότι το καλοκαίρι θα πάω διακοπές μαζί του.
Και για τον οποίον πιστεύεις ότι ακόμα κι αν όλα πάνε στραβά…
Έχω τουλάχιστον αυτόν…

Και ύστερα έρχεται το τηλεφώνημα
Όχι, δε συνάντησε τον τέλειο άντρα (μάλλον)
Και δε σου φόρεσε κέρατα (μάλλον)
Ούτε άλλαξε τίποτα σημαντικό στη ζωή της (μάλλον)…

Απλά έγινε αυτό που μοιραία γίνεται πάντα με τις μεγάλες αποστάσεις…
Αυτό που έζησαν πολλοί από αυτούς που αποφάσισαν να αναζητήσουν κάτι καλύτερο σε μια άλλη χώρα.

ΞΕΧΝΙΕΣΑΙ
Κατεβαίνεις ένα – ένα τα σκαλιά της σημαντικότητάς της
Χάνεις την προτεραιότητα στη σκέψη της.
Ξεθωριάζεις.
Άλλα πράγματα καταλαμβάνουν το κενό σου
Και απασχολούν το γέλιο της και το άγχος της
Άλλα τη γεμίζουν και άλλα τη ζουν.
Ακόμα κι αν ο άλλος δεν έχει εμφανιστεί ακόμα (μάλλον)…
Ξέρεις ότι…

… θα συμβεί μια μέρα
Εκείνη η ρωγμή που κουβαλούσε
Πληγή που έβραζε, σιωπή που αιμορραγούσε
Θα τον θρυμμάτιζε για πάντα πέρα ως πέρα…