Θερινή Ραστώνη;

Είμαι φτιαγμένος για το καλοκαίρι. Αυτήν την εποχή του χρόνου όλα είναι καλύτερα. Οι ανησυχίες λιγότερες, το φως περισσότερο, οι άνθρωποι χαλαρότεροι, ο αέρας φιλικότερος.
Είμαι φτιαγμένος για τη θάλασσα. Που τόσο μου έχει λείψει τελευταία... Σας ζηλεύω όλους εσάς που έχετε τις παραλίες στα πόδια σας κι ας μην τις εκτιμάτε. Κι ας έχετε να υπομείνετε το μποτιλιάρισμα μεχρί να φτάσετε και για να γυρίσετε...
Είμαι φτιαγμένος για τον ήλιο. Που φωτίζει. Που σβήνει τα μυστικά. Που κάνει τα πράγματα απλούστερα. Που εξισώνει. Που απομυθοποιεί.

Θέλω να ξαπλώσω σε μια παραλία, κάτω από τον ήλιο, δίπλα στη θάλασσα, λοιπόν. Αυτό είναι το μήνυμα. Θέλω να κλείσω το διακόπτη και να ξεχάσω τις έγνοιες μου. Να ακούω τα κύματα στην αμμουδιά να με απειλούν ανήμπορα. Να μείνω με τον εαυτό μου και τις σκέψεις μου μέχρι κι αυτές να βαρεθούν και να φύγουν. Να ισοπεδωθώ. Να εξαγνιστώ από το "ποιός είμαι" το "τι έχω πετύχει" και το "τι πρέπει να κάνω". Να γίνω ένα με το χώμα. Να νιώσω τα ζωύφια της ακτής να με γαργαλάνε. Να επιστέψω εκεί που ξεκίνησα. Εκεί που όλοι ξεκινήσαμε. Να θυμηθώ τα βασικά. Που είναι τόσο απλά αλλά και τόσο απαραίτητα.

Αυτό είναι το καλοκαίρι για μένα.

Δε μου λέτε εσείς, πότε ξαπλώσατε τελευταία φορά στο χώμα; Πότε δε φοβηθήκατε μη λερώσετε τα όμορφα ρούχα σας και κυλιστήκατε κάτω; Πότε ΑΦΕΘΗΚΑΤΕ; Πότε κλείσατε τα μάτια και αψηφήσατε τον κόσμο γύρω σας; Πότε μείνατε με τον εαυτό σας ώρα πολλή μέχρι να αδειάσουν οι σκέψεις σας;

Πότε συζητήσατε με τον εαυτό σας τελευταία φορά;

Όχι, δεν είναι μοναξιά. Είναι συμφιλίωση. Είναι αναζήτηση και επιστοφή στη βάση. Δεν είναι αυτοσκοπός, είναι όμως απαραίτητο βήμα στην πορεία μας. Είναι η ξεκούρασή μας και το καύσμό μας μαζί.

ΚΑΛΟ ΣΑΣ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ