Αντίο μάτια μου
Δε γίνεται άλλο να προσπαθώ. Κουράζομαι πολύ να σε μάθω. Κουράζομαι να προσαρμόζομαι και να προσπαθώ να μη με πειράζει.
Προσπαθώ να πάρω το σχήμα σου για να ταιριάξεις αλλά δε γίνεται. Κόβω τις γωνίες μου για να μη σε πληγώσω και δεν είναι αρκετό. Υποχωρώ αλλά χάνω τον εαυτό μου.
Και δεν έχει νόημα πια. Η μαγεία χάθηκε μέσα στα παράσιτα του τηλεφώνου και τις τηλεκάρτες. Πονάει κάθε φορά που σε ακούω.
Ήρθε η ώρα να αποφασίσουμε το αυτονόητο. Που όσο απλό κι αν φαίνεται είναι απίστευτα επώδυνο. Και θα νιώσω το τράνταγμα του δέντρου που ξερριζώνεται.
Μέσα στον πόνο μου, όμως, θα είμαι ανάλαφρος.
6 Comments:
Mike. Πάρε τηλέφωνο η περίπτωση σηκώνει καφέ. Σε ασπάζομαι.
τελικά, είναι ο πιο εύκολος δρόμος αυτός;;;;;;
Όχι, είναι ο μόνος.
Καλή δύναμη.
Still writing????
Still feeling?????
Some things don't change....the world goes round....
poly omorfo keimeno...
Post a Comment
<< Home